Insan, yaradilisi geregi, musibetler karsisinda zayif ve acizdir. Basit bir kederle bile bas dönmesi yasar. Kücük bir gam karsisinda sersemlesir. Bir mikroba maglup olan bedeni gibi ruhu da basit bir mesele karsisinda sarsintilar gecirir. Yasam gidisatindaki ufak bir aksakliktan ümitsizlige düser. Gerceklesme isareti tasimayan zayif olasiliklardan telasa kapildigi dahi olur. Önemsiz bir mevzuda hayal kirikligina ugradiginda hayat ona tümden aci görünür. Dünya sik sik ona dar gelir, pek cok defa zindan gibi olur. Insan, hissiyatini kontrol edebilme konusunda zayiftir. Nefsinin arzularini gemlemede acizdir. Kalp dinginligini saglamada cogu zaman yetersizdir. Kendi düsüncelerine karsi bile magluptur. Aklinin bir mutluluga onlarca aci karistirmasindan yakasini bir türlü kurtaramaz. Yasamin en kirilgan varligi olan insanin haletiruhiyesinin hangi hikmetler icin böyle mukavemetsiz yaratildigi, üzerinde tefekkür etmeye deger bir konudur. Insanin zayifligi ve yasamindaki acilar konusunda en ilginc tahliller cogunlukla sfilerin dünyasindan gelmistir. Bircok insan icin yikim sebebi olan hadiselerin sfiler tarafindan gülüp gecilecek nitelikte algilanmasi, cocugun dünyasinda büyük bir sorun halinde yasanan bir oyuncak kaybinin, bir yetiskinin pek de önemsemeyecegi bir durum olmasina benzetilmistir. Dogunun ve Batinin kadim tesellilerini aktarmaya devam eden Dervisin Teselli Koleksiyonu, ücüncü kitapta Sufilerin Mutluluk Sanatini merkeze aliyor.
